ભારાડી

• ૧. (પું.) અંબા માતાનો ઉપાસક માણસ; રખડતા ભિક્ષુકનો એક વર્ગ. તેઓ અંબા માતાના ગુણ ગાતા રખડે છે. એક હાથમાં ડમરૂ અને બીજા હાથમાં મશાલ લઈને ફરે છે.
• ૨. (વિ.) અધર્મમાં કુશળ; કપટી; ખરાબ કામમાં બહુ હોશિયાર; ખંધું; દગલબાજ; તોફાની; બદમાસ.
• ૩. (વિ.) માથાભારે; જબરું
• ૪. (વિ.) લુચ્ચું, ખેપાની.
• ૫. (વિ.) ઊંધું ચત્તું કરનાર.
• ૬. (વિ.) અડાબીડ.
• ૭. (વિ.) સાહસથી કામ કરનાર
  • ઉદાહરણ
    ૧૯૪૬, ચુનીલાલ મડિયા, વ્યાજનો વારસ, page ૨૨૪:

    ‘ચતુ, તું તો સોમાં સોંસરવો છે હોં ! તારા જેવો ભારાડી માણસ મેં હજી સુધી નથી જોયો !’