ભોંઠામણ

• ૧. (ન.) શરમ લાગવી તે; ભોંઠું પડવું તે; લજ્જા; લાજ; શરમ; શરમિંદાપણું; નીચાજોણું.
  • ઉદાહરણ
    ૧૯૪૬, ચુનીલાલ મડિયા, વ્યાજનો વારસ, page ૧૯૭:

    આ ઘરમાં ચાર ચાર પેઢીથી કામગીરી આપતું આવેલું એ પાત્ર આજે એના ભોગવનારાની ખોટ પડતાં અણોસરું બનીને પોતાની સૂની સહસ્ત્રરશ્મિ શી દીપ્તિ બદલ ભોંઠામણ અનુભવી રહ્યું હતું.

સંદર્ભ

• ભોંઠામણ ભગવદ્ગોમંડલ પર.