કૂચ

• ૧.પું.
  • કુચ,કુંવારી અથવા તરુણ સ્ત્રીનું સ્તન.
  • કૂજો; કુંભ; પાણી ભરી રાખવાનું સાંકડાં મોંનું માટીનું વાસણ; ભોટવો.
  • બાગ માંહેનો રસ્તો.
  • ઊપડવું તે; પ્રયાણ; પ્રસ્થાન; મુકામ ઉઠાવી આગળ ચાલવું તે; રવાનગી.
  • ઉદાહરણ
    1929, મહાદેવભાઈ દેસાઈ, બારડોલી સત્યાગ્રહનો ઇતિહાસ, page ૧૨૨:

    “આ દુકાનદારને ત્યાં ડેપ્યુટી કલેક્ટરના હોદ્દાનો અમલદાર આબકારી અમલદારને લઈ ગયો, તેમનાં દારૂનાં પીપો જપ્ત કર્યા, પણ તે ઉઠાવવાં અઘરાં લાગ્યાં એટલે તેમની દુકાને તાળું મારીને, સિપાઈ બેસાડીને, કૂચ કરી ગયો.”

  • એક જાતની ખુજલી પેદા કરતી વનસ્પતિ. તેનો વેલો થાય છે. તેની ત્રણ ચાર તસુ લાંબી તથી શિંગ ઉપર બારીક કાંટાની રૂંવાટી થાય છે, તેને પણ કૂચ કહે છે.
  • છાની વાત; મર્મ; રહસ્ય; છૂપી વાત; રહસ્ય
  • લશ્કરી ઢબની ચાલ.
• રૂઢિપ્રયોગ
  • કૂચ કરવી = (૧) તજી દેવું. (૨) સ્વર્ગમાં જવું.