ટેભો

• ૧. (પું.) અક્કલ.
• ૨. (પું.) કનડગત.
• ૩. (પું.) દરજીનું ખિજવણું; ફાટિયો.
• ૪. (પું.) બળ; શક્તિ.
• ૫. (પું.) લીધેલી વાત.
• ૬. (પું.) સીવણનો ટાંકો; બખિયો; ઓટણ; સાંધો; કપડાંની અથવા ઘાના ચીરાની બે બાજુને જોડવા મારેલો ટાંકો. ટાંકા કરતાં ટેભામાં મજબૂતાઈનો વિશેષ અર્થ રહેલો છે. આંટી મારીને લેધેલો ટાંકો તે બખિયો કહેવાય છે.
  • રૂઢિપ્રયોગ:
    ૧. ટેભા તૂટી જવા = કાયર થવું; થાકી જવું; શક્તિ ન રહેવી; સાંધા નબળા થવા.
    ૨. ટેભા દેવા = ટાંકા મારવા; બખિયા ભરવા.
    ૩. ટેભા ન ઝીલવા = આવી રહેવું; થાકી જવું.
    ૪. ટેભો મારવો = સીવી લેવું.

ઉતરી આવેલા શબ્દો

• ૧. (બ.વ.) ટેભા
  • ઉદાહરણ
    ૧૯૪૬, ઝવેરચંદ મેઘાણી, સમરાંગણ, page 5:

    નદીનો આરો પોતે અબોલ છે, પણ મૂંગાં નદી-જળ માનવીઓને બોલતાં કરે છે. સંસારના લાજમલાજાએ સીવી લીધેલી નારીની જબાન પરથી નદીનો કાંઠો ટેભા તોડે છે.

• ૨. ટેભલો = દરજી