પરોણો

• ૧. [સં. પ્રાઘુણક–પ્રાહુણગ–પ્રાહુણ્ણઉ–પ્હરૂણો–પરોણો] (પું.) અતિથિ; થોડા દિવસ રહેવાને આવેલ અજાણ્યું અથવા ઓળખીતું માણસ; મહેમાન; મિજમાન.
  • રૂઢિપ્રયોગ
  • ૧. પરોણા જોગવવા — પરોણાનાં ભોજન વગેરેની જોગવાઈ કરવી.
• ૨. (પું.) જમાઈ
• ૩. (પું.) બળદ હાંકવાની આરવાળી લાંબી લાકડી; અંકુશ
  • ઉદાહરણ
    ૧૯૩૩, ઝવેરચંદ મેઘાણી, સમરાંગણ, page ૧૯૦:

    “છોકરી વિશેષ પાસે ગઈ. ત્યારે ચાંદનીમાં પુરુષ પરખાયો. એ જ પુરુષ પરખાતાંની ઘડીએ જ એણે ઓઢણું સંકોર્યું ને ઉગામેલ પરોણો નીચો કર્યો.”