રંધ્ર
- ૧. ન.
- ખોડ; દોષ; દૂષણ.
- ચંદું.
- (જ્યોતિષ) લગ્નથી આઠમું સ્થાન.
- હૃદયના ચાર માંહેનો એક ભાગ.
- सं. છિદ્ર; ગર્ત; કાણું.
- ઉદાહરણ “જે શબ્દ સુણી શ્રવણ રંધ્ર ફૂટ્યા. – નરસિંહ મહેતા.
- ૨. પું.
- નવની સંખ્યા બતાવનારી સંજ્ઞા; કેમ કે શરીરમાં છિદ્ર એટલે કે રંધ્ર નવ છે.
- યોનિ; ભગ.
સંદર્ભ[ફેરફાર કરો]
- રંધ્ર ભગવદ્ગોમંડલ પર.