વાયજ

• ૧. પું.
  • ઉપદેશક.
  • વાયું.

વ્યુત્પત્તિ

અરબી વાએઝ

• ૨. સ્ત્રી.
  • મુસલમાન ધર્મગુરુનું મોઢાનું વ્યાખ્યાન; ઉપદેશ; ભાષણ; ધર્મ સંબંધી મોટેથી કરેલું ભાષણ; પ્રવચન; વ્યાખ્યાન; બોધ.

રૂઢિપ્રયોગ

• વાયજ કરવી = ધર્મ સંબંધી બોલવું.
  • ઉદાહરણ
    1950, નરહરિ પરીખ, સરદાર વલ્લભભાઈ ભાગ પહેલો, page ૩૯૫-૩૯૬:

    “તે વખતે ખૂબ ફરવાનું હોવા છતાં તેમણે રોજા રાખ્યા અને રોજા છતાં બારડોલીથી વાલોડ સુધી જઈ મસ્જિદમાં વાયજ આપી આવતા.”

સંદર્ભ

• વાયજ ભગવદ્ગોમંડલ પર.