કારી

• ૧. (પું.) કારીગર; હુન્નરી.
• ૧. (પું.) કુરાન વાંચનાર પુરુષ.
  • વ્યુત્પત્તિ:[અરબી]
• ૧. (પું.) ચિતારો; ચિત્ર દોરનાર માણસ.
• ૧. (સ્ત્રી.) અસર; સત્તા.
• ૧. (સ્ત્રી.) ઇલાજ; ઉપાય.
• ૧. (સ્ત્રી.) કઢી.
• ૧. (સ્ત્રી.) કપડાંની બાંય પહોળી કરવા માટે નખાતી ફાચરો.
• ૧. (સ્ત્રી.) કમખાની બગલના ભાગમાં મુકાતો ત્રાંસિયો.
• ૧. (સ્ત્રી.) કરામત; કળા; કુશળતા;
• ૧. (સ્ત્રી.) ગાયને ગળાથી આગલા પગ સુધી લટકતો ચામડીનો ભાગ.
• ૧. (સ્ત્રી.) જોડાના પાછલા ભાગમાં સીવવામાં આવતો ત્રિકોણાકાર ચામડાનો કટકો.
• ૧. (સ્ત્રી.) ચતુરાઇ, યુક્તિ, તદબીર, હિકમત. .
  • ઉદાહરણ
    ૧૯૪૬, ચુનીલાલ મડિયા, વ્યાજનો વારસ, page ૨૩૯:

    ચતરભજે એવા તો ઠઠ્ઠાભર્યા અવાજમાં જવાબ વાળ્યો કે અમરત તો ડઘાઈ જ ગઈ. આ જોરૂકા મુનીમ પાસે મારી એક પણ કારી નહિ જ ફાવે કે શું એવા અંદેશાથી એ નરમ ઘેંશ જેવી થઈને બોલી :

• ૧. (સ્ત્રી.) ભોરિંગણી.
• ૧. (વિ.) અગત્યનું; જરૂરનું.
• ૧. (વિ.) અજબ; અસરકારક; નવાઇ ભરેલું; વિચિત્ર.
• ૧. (વિ.) આકરૂં; ઊંડું; જબરૂં; સખત.
• ૧. (વિ.) ખીલતું; વિકાસ પામતું.
• ૧. (વિ.) દારૂણ; ત્રાસદાયક; ભયંકર.
  • રૂઢિપ્રયોગ: ૧. કારી ઘા-જખમ = ઊંડો મર્મભેદી જખમ.
    ૨. કારીના મરણ સમયે = બહુ દિલગીરી કરાવે એવા માણસના મૃત્યુ વખતે.
• ૧. (વિ.) મરણ નિપજાવે એવું; પ્રાણઘાતક; મારક; (લા.) કાતિલ.
• ૧. (અ.) કરનારૂં, કરે એવું, એવો અર્થ દેખાડતો પ્રત્યય. જેમકે, સુખકારી.